Wiersz poświęcony tragedii polskich pielgrzymów w okolicach Grenoble

Wśród śpiewu cichych
I sennych Maryjnych pieśni
Rozwiał się nagle czas
Okrutną jawą
Zburzając melodyjny dźwięk
Jej uwielbienia

Kruche niewinne ciała
W radosnym uniesieniu dusz
Doznały nagle śmiertelnej trwogi
W wszechmocy szczytu góry
Owianej tajemnicą cierpienia

Kontury niewyraźne
Zarysy zbyt realne
Przyczyna czy skutek
Skutek czy przyczyna
Zachodzi w umyśle
Czy inni zawiedli

Świecka szlachetność
Najwyższych dostojników
Władzy ziemskiej
Łagodzi wstrząsy
Nieboskiej tragedii

Golcowa, 24.07.2007 Józef Tomoń